Soms maak je een mandala waar je niet meteen ‘verliefd’ op bent, die je in je weerstand zet. Die je niet mooi vind of zelfs niet af wilt maken…die je ‘fout’ of mislukt vindt….
Wat doe jij met zo’n mandala?
Gaat hij meteen de prullenbak in?
Stop je hem tijdelijk even weg… om hem later misschien toch af te maken?
Ben je rigoureus of heb je wat compassie met je mandala..
Wat is..
Wat is eigenlijk compassie? Als we het letterlijk gaan ontleden komt compassie van com = gezamenlijk en patir = lijden, gezamenlijk lijden dus…
Wanneer lijden we dan gezamenlijk? dat is als je mee-lijdt met een ander dus compassie betekent dat je je bekommert om andermans lijden maar wel zonder zelf hun emoties over te nemen. Op die manier stelt compassie je in staat om de ander te helpen, in plaats van weg te rennen als het allemaal te veel wordt.
Moeilijk..
Compassie voelen met iemand die je totaal niet kent en kunt identificeren met jezelf of iemand die je dierbaar, is vaak niet zo moeilijk. Compassie voelen met iemand die je aardig vind ook niet… maar compassie voelen met iemand die je niet mag, die irriterende collega of kritische buurvrouw of diegene die je emotioneel pijn (vaak onbewust) heeft gedaan is lastiger…
Oordeel-loos..
Iemand die over de kwaliteit compassie beschikt, oordeelt niet over een ander. Ook niet als die ander fouten heeft gemaakt, stommiteiten beging, zichzelf in een moeilijke situatie heeft gemanoeuvreerd. De ander aanvaarden zoals die is, is een belangrijke voorwaarde. Ook als iemand het moeilijk heeft....weet je nog? de vlinder?
Ik heb mijn kinderen al jong geleerd om compassie te hebben….dat die pester op school een ‘reden’ heeft om te pesten omdat er vaak in de persoonlijke omgeving dingen spelen die de pester afreageert op anderen…daarmee keur je ‘het pesten’ niet goed maar ‘de pester’ niet af…
Oordelen zijn eigenlijk een rem..
Als we een oordeel over een ander vellen….dan vellen we die ook over onszelf.
Stel je voor dat je vindt dat je buurvrouw afschuwelijk rood haar heeft…ik noem maar een gek voorbeeld....dan betekent dat: Als je zelf ook dat rode haar zou hebben, je denkt dat anderen ook over jou zullen denken, wat jij denkt: 'afschuwelijk'…
Daarom zul je nooit je haar rood verven…maar wie weet….staat dat jou wel fantastisch! en zou je je er geweldig door voelen!
Je eigen oordelen en vooroordelen houden je tegen, remmen je groei….
Bij de yoga
Compassie heeft niet echt iets te maken met yoga….alhoewel je vaak ook compassie met jezelf moet hebben in de yoga 😉…we oordelen ook vaak hard over onszelf.
Maar bij de yoga deze week doen we in de eindontspanning, de savasana, een compassie oefening, hij komt bij me binnen…ik heb wel iemand die ik compassie kan geven…en als ik die compassie geef…dan geef ik ook compassie aan mezelf…
De oefening krijg ik op een kaartje na de les mee en de oefening is echt zo gaaf is dat ik hem ook met jouw wil delen….hij wijst zich vanzelf…
Doorgaan…
Als je je mandala 'niet mooi', lelijk, fout of mislukt vindt, en hem dus keihard ver-oordeeld…. dan adviseer ik altijd om toch door te gaan met het ‘afmaken’ omdat ik ervaren heb dat je mandala je iets vertellen wil als je deze weerstand voelt….
Dat je, als je door je proces heengaat, altijd ervaart dat het weer ‘goed’ komt, dat je dit nodig had, precies nu…op dit moment in je leven…je mandala is je kleine universum.…en het wil je wat vertellen.. Dus geef ook eens wat compassie aan je mandala..
Je mandala..
Compassie aan die ‘foute/lelijke’ mandala van je geven doe je eigenlijk op dezelfde manier, met dezelfde vragen als op het kaartje in de link.
Probeer het maar eens met je ‘foute’ mandala (als hij tenminste niet in de prullenbak beland is 😉)
Mijn mandala laat me op zoek gaan naar het geluk in mijn leven
Mijn mandala probeert het lijden in mijn leven te vermijden
Mijn mandala toont me mijn ervaring met verdriet, eenzaamheid en wanhoop
Mijn mandala probeert mijn behoeften te vervullen
Mijn mandala leert mezelf over het leven...
Synchroniciteit..
En dan moet het toch weer zo zijn of dit blog past ook weer bij een mandala, zelfs 2!
Hoewel ik het blog al eerder schreef, komt er nu een uitdaging voorbij...een bollen mandala met als opzet... veel lijnen. En als je mijn blogs al langer leest, weet je....ik ben niet zo van de rechte lijnen, maar toch laat ik me hierdoor uitdagen. En ook bij deze voel ik dat ik hem moet maken. En een weekje vakantie is daar ideaal voor...
Ik nestel mee heerlijk in het zonnetje in de tuin (het is 25 graden!)
Door de fantastische beschrijving en video staat de opzet er vlotjes, maar dan moet ik, omdat we in een wifi-loos vakantiehuisje zitten, de rest uitpuzzelen via tekening.
En je raadt het al...daar ga ik de mist in...mijn repeterende vormenmodus staat aan terwijl het juist spiegelend moet, het is dus goed opletten geblazen.
Aan de kant..
Ok, deze gaat, met compassie, aan de kant, niet in de prullenbak of verscheuren, ik kan hem in ieder geval nog gebruiken als visueel steuntje om een nieuwe opzet te maken. Bij de tweede opzet heb ik de 10 verdeling niet helemaal goed gedaan en kruisen mijn lijnen helemaal niet....pfft en dan zie je dat er iets niet klopt...maar wat?
Oei....ik besef dat ik maar beperkt papier bij me heb op vakantie maar gelukkig is het net als altijd...3x is scheepsrecht...bij de derde keer staat hij!
En blij kan ik verder....en ontstaat de mooie bollenmandala hierboven..
Maar als hij af is, sta ook altijd stil bij het proces...en als ik nog eens kijk naar mijn eerste tekening, zie ik ook daar potentie...
en laat ik ook haar een eigen weg lopen met compassie...
Ga jij volgende keer wat compassie geven aan je ‘foute’ mandala?
