Als ik nu naar Parijs ga, ga ik vaak zonder plan, zonder een to-do lijstje. Natuurlijk heb ik nog wel dingen op mijn ideeën-lijst staan, als inspiratie, maar ik kijk daar pas op als ik er ben en voor de dag een plan maak. Dat bevalt me goed, zo op de bonnefooi en avontuurlijk rondscharrelen in Parijs.
Dit keer besluit ik naar een museum te gaan, veel van de Parijse musea, die veelal onbekend zijn voor de toeristen zijn gewoon gratis en wel zo leuk en ‘behapbaarder’ dan het Louvre.
Op avontuur..
Ik ga op avontuur naar een tentoonstelling van een beeldhouwer of sculpteur, zoals de fransen het zelf noemen. Ik ben daar maar een paar uur zoet en maak dan weer een plan om verder te trekken.
Vaak is dit rond lunchtijd, heb iets te eten bij me of koop het onderweg en zoek dan een parkje op, net als de Fransen zelf…waar je rustig, uit de verkeersdrukte, je lunch kunt opeten. De enige voorwaarde is…is dat de weergoden je gunstig gezind moeten zijn..
Daarna kijk ik wat er in de buurt nog voor leuks te doen is…soms wat winkeltjes, soms een kapel of kerk, soms gewoon mooie architectuur van de gebouwen voor inspiratie voor mandala’s..…Parijs heeft altijd wel wat…zit vol avontuur…
En mogen loslaten
Ik heb een parkje gevonden in de buurt en om er naar toe te gaan, kies ik ervoor om langs het oude appartement te lopen waar mijn man woonde voordat wij samen in Parijs gingen wonen. Er liggen hier ook wat herinneringen van de bezoekjes die we daar brachten. Het grappige is, zolang we in Parijs woonden…ik er nooit ben terug geweest…ik besef nu waarom…denk daar even aan en laat het vervolgens los..
In het zonnetje
Als ik het parkje naar binnen loop…herken ik het, we hebben er eerder gelopen of gezeten weet ik….het moet zeker zo zijn daar nog eens te komen. Ik zoek een bankje in de schaduw, tussen de andere lunchende Parijzenaars. En in het gras voor het bankje…ligt een duif te zonnen…hij brengt een glimlach op mijn gezicht, prompt verschijnt er ook een mooi wit vlindertje en altijd als ik zoiets bijzonders zie, waar een dier bij betrokken is, zoek ik later op internet op wat dat dier voor betekenis heeft…
Mirakels..
Na de lunch wandel ik door naar een kerkje om de hoek waarvan de naam me op google opviel.. Chapelle-Notre-dame-de-la-medaille-miraculeuse…. is dat geen wonderlijke naam?
Het prikkelt mijn nieuwsgierigheid en zucht naar avontuur best wel.
Het kapelletje zit in een nisje in de straat…als je niet weet dat het daar zit…loop je er zo aan voorbij. Ik kijk een beetje rond. Het verhaal zegt dat Catharina een meisje uit de omgeving een paar keer een ontmoeting heeft met Notre-dame ofwel Onze lieve vrouwe zoals wij haar hier noemen en die vertelt haar dat ze voor het goede werk dat ze doet beloont gaat worden en dat ze een medaille moet ontwerpen en dat ze die moet gebruiken om wonderen te doen.
Of marketing...
Ik weet niet in hoeverre dit een mooie marketing verkooptruc stammende uit de 19e eeuw is maar ik vind het wel een mooi verhaal en ga vervolgens de kapel bezoeken. Er klinkt prachtig gezang uit de kerk want er is een dienst aan de gang, niet te volgen... want het klinkt voor mij als slavische taal maar er zijn veel mensen die de dienst volgen en meedoen. Ik zit er rustig op een bankje tussen en probeer te mediteren. Als het zo is dat hier wonderen gebeuren wil ik mijn intentie ook wel wegzetten….ik ben hier tenslotte niet toevallig terecht gekomen…
Lichter gevoel
Nadat ik dat gedaan heb, nog wat foto’s heb gemaakt en via de souvenirshop…(tja ik kan natuurlijk niet weg zonder een hangertje van de medaille mee te nemen 😉)…
weer terug op weg naar het hotel ga, voel ik me lichter…geloven doe ik niet in een bepaalde godsdienst maar wel in het goddelijke en Maria is voor mij een prachtige godin 😉 Het is ook niet zozeer wat zij daar met mij heeft gedaan…meer wat ik met mezelf heb gedaan..... wat me dit vrije gevoel geeft..
De avontuurlijke mandala
Ik neem me onderweg voor hier een mandala van te maken en er ontstaat al een soort van ontwerp in mijn hoofd. Om van dit avontuur een blog te maken is nog het meest spannend omdat het erg persoonlijk is maar als ik dan later de betekenis opzoek van de duif….Wauw…resonantie...
en dus voel ik de synchroniciteit volop….
en weet dat ik dit moet delen...
al is het maar als stok achter de deur om ook inderdaad deze mandala te maken 😉
Zoveel herkenning van het proces waar ik in zit…..
het vult prachtig mijn bezoek aan de kapel aan…
en ik ga vol liefde dit avontuur aan…
Ervaar jij ook zulk inspiratie avonturen met je mandala?
