top of page
  • Sonja Jacobi

Groeien van je mandala


Je hebt me al vaker horen roepen…buiten je comfortzone zit je groei!

Niet letterlijk maar figuurlijk natuurlijk of eigenlijk mentaal. Toen ik zwanger was van mijn dochter kreeg ik het boek: Oei, ik groei van Frans Plooij en Hetty van de Rijt. Een zeer bekend boek en hoewel ik eerst niet goed wist wat ik er van moest vinden…werd het mijn Bijbel bij de ontwikkeling van mijn kinderen. Dat boek vertelde me waarom het ene moment ik alles onder controle had en het andere moment dit weer helemaal anders kon zijn..en dan is begrip in zulke situaties al de helft van de oplossing van het probleem…

Boek? Welk boek?

Even over het boek ‘Oei ik groei’ voor als je het niet kent. In dit boek, wat het boven genoemde echtpaar in 1992 schreef, beschrijven ze de theorie dat baby’s zich in sprongen ontwikkelen, de zogenaamde groeisprongen. Het eerste anderhalve levensjaren maakt een baby tien van zulke sprongen door en dat gebeurt in twee stappen.

Als eerste stap komt een lastige periode waarin het kind huilerig, hangerig en humeuriger is dan anders, wat voorheen goed ging is ineens weer stil gaan staan. Maar na deze periode komt de sprong-fase waarin het kind ineens weer iets nieuws kan of nieuwe dingen gaat ontdekken en het gaat het ineens weer stukken beter....totdat de volgende groeifase zich aandient.

Mentale ontwikkeling

Wat dit boek beschrijft over de mentale baby ontwikkeling stopt volgens mijn theorie niet na die 10 stappen maar loopt heel je leven door. Het leven is namelijk nooit stabiel maar gaat met ups en downs..en na een lastige periode komt er weer een goede en van elke ‘crisis’ leer je weer een nieuwe skill die je weer kunt toepassen. Oké we zijn dan wel niet huilerig, hangerig of humeurig (of wellicht wel 😉) maar wel kunnen er emoties opspelen. Periodes waarin het allemaal niet zo lukt, je frustraties voelt of er situaties zijn waar je wel om kunt janken..nou ja...zoiets dus.

Een artblock

Mijn dochter tekent Manga en klaagt af en toe dat ze een artblock heeft. Dat is eigenlijk hetzelfde fenomeen als een maar dan gewoon voor kunstenaars.

Ze legt het me uit als volgt..Er zijn momenten dat je motorische skills en je visuele skills niet meer op een lijn (in balans) zitten en daardoor ervaar je dat je ineens niet meer zo goed tekende als voorheen of je maakt veel fouten of hebt juist geen inspiratie. Ook kan het zijn dat je je er niet toe zetten om ergens aan te beginnen of juist niet om het af te maken en als je toch doorzet mislukt je werk vaak. Soms is dit is een periode die soms dagen, weken maar ook maanden lang kunnen duren..totdat het ineens wel weer lukt.

Het goeien van de creative geest

Terwijl we het daar samen over hebben, doet het me heel erg denken aan haar babyfase en het boek, Oei ik groei! Het tanden krijgen, het gaan kruipen, staan, lopen alles komt weer boven. Het lijkt steeds goed te gaan en dan ineens is alles weer mis, slaapproblemen of eetproblemen alles kan zomaar van orde naar chaos gaan. Die fases hebben ook verschillende tijdsduren en dan hopla zijn ze ineens voorbij, de groeisprong is gemaakt. Voor mij is een artblock ook zo'n teken dat je een groeisprong doormaakt. Er is volgens mij geen enkele creatieveling die niet eens in zo’n dipje zit.....want groeien ga je 😃

Anderen hun werk bewonderen

Bij het mandala tekenen ervaar ik niet zozeer het art-block maar wel een soort of van mini afgeleide..mijn truc is dat ondanks dat je het gevoel hebt dat iets niet lukt....toch door te gaan en je dan vaak toch verrast word. Of soms niet…maar ook daar leer je van en groei je dus door. Ik weet nog heel goed dat ik enorm opkeek tegen de 'ervaren-mandala-tekenaars' en bewonderde hun werk en tekenskills enorm. Gewoon proberen en doorgaan zorgde ervoor dat ik nu op de plek ben waar zij toen waren en kijken er nu mensen naar mijn werk zoals ik ooit naar anderen hun werk keek..Ik hoop dat ze er net als ik toen, inspiratie door krijgen om door te gaan en te groeien 😃

Proberen, proberen, proberen

Dat lukt echter alleen door te blijven proberen…net als een kind dat 100x valt als het leert lopen....gewoon doorgaan..en lukt dat 'gaan' niet en zit je letterlijk vast...probeer het via een andere weg..even een zijweggetje nemen..lukt het niet linksom dan wellicht rechtsom. Als je een doodlopende straat in gaat is ook de enige manier...terugkeren en een ander pad zoeken.

Uit je comfortzone

Dus neem ook af en toe een stapje uit je tekencomfortzone en verruil eens je potlood voor een kwast, gelpen of stift of wissel naar papier met een kleurtje, een schildersdoek of wel ja...een steen als tekendoek..en misschien voelt dat helemaal niet goed eerst, onwennig of bak je er niets van…of geeft het juist die nodige inspiratie!

Als je maar niet in de ‘de-dit-kan-ik-niet’ valkuil stapt maar gewoon al je verwachtingen loslaat: Alles is goed. Dan zul je zien..als je daarna weer terugkomt bij je vertrouwde comfortabele potlood en papier, je gaat merken dat je er toch weer iets van geleerd hebt 😊

En dan de overwinning

Dus heb je het gevoel dat het eerst goed ging met tekenen of kleuren en dan ineens een tijdje niet? Geen paniek! dan maak je gewoon een groeisprong door en zul je erna weer ineens een skill erbij hebben. Dat kan op motorisch gebied zijn maar ook op mentaal.

En het fijne is: dat voelt altijd als een overwinning op jezelf..

45 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page