Je kent hem wel…we hebben hem allemaal…dat stemmetje in je hoofd…meneertje “ik heb kritiek op alles” ..die heel de tijd iets loopt te roepen: Dat je het niet kunt…Dat je het niet goed doet…Dat het alweer fout gaat. Geen positieve persoonlijkheid dat meneertje…..geen aangenaam persoon om in de buurt te hebben maar hij blijft bij ons…waar we ook zijn…ook bij het mandala tekenen…Maar hoe zou het zijn om eens naar hem te luisteren? en dan eens te kijken waarom hij dat zegt?
De innerlijke criticus
Ja, hij heeft ook een sjieke naam “je innerlijke criticus” dat is z'n officiële doopnaam, hij is geboren als verdedigingsmechanisme...want....als je jezelf alvast slaat dan doet het slaan van een ander wellicht minder pijn ofwel als je alvast negatieve dingen tegen jezelf zegt dan doen de woorden van een ander wellicht minder pijn. Hij groeit en bloeit op fouten, elke keer als je valt of struikelt staat hij het hardste te lachten en roept als eerste” zie je wel!” Hij is een perfecte ondermijner van Madame 'zelfvertrouwen’ die een prachtige tuin heeft vol met geurende bloemen in de prachtigste kleuren…die laat hij met veel plezier allemaal verbleken….als je hem ongemoeid zijn gang zou laten gaan.
Grote invloed op je creativiteit
In je jonge kinderjaren, doet je innerlijke criticus er nog niet zoveel toe, als het goed is en heeft hij nog niet zo veel macht. Maar hij bloeit op onder invloed wat 'volwassenen' tegen je zeggen...heerlijk vind hij dat...hij wil, net als volwassen,
dat je je netjes gedraagt en dat je doet wat hij zegt en netjes in de rij loopt....dat je net doet als alle andere mensen, hij wil dat we denken dat we zo moeten zijn als hen. Houd er niet van als je initiatieven neemt of blij, vrolijk en onbezorgd in het leven staat .... Oh by the way: hij is een killer voor je creativiteit en je positieve spirit: Dit filmpje "Alike" laat het heel mooi zien 😊
Luisteren naar wat hij zegt
Dat heeft hij het liefste…dat je luistert naar wat hij zegt èn hem gelooft! Dàt is de kroon op zijn werk en tegelijkertijd zijn kracht. Maar ik zou je willen vragen dat je luistert op een andere manier. Je kunt ook luisteren naar wat hij zegt en je afvragen waarom hij het zegt en of het klopt wat hij zegt…of het ook waar is…en als je aan hem begint te twijfelen of zijn woorden weet te ontkrachten…..dan ontneem je hem zijn kracht…en verschrompeld het meneertje tot een klein zielig hoopje…en krijgen je bloemen in de tuin der zelfvertrouwen weer hun glans terug…in alle hoekjes van de tuin…
We doen het allemaal..
Dingen tegen onszelf zeggen voor-tijdens-na het tekenen. Soms begint het al voor het tekenen met dingen als “ik kan niet tekenen” “ik ben niet zo creatief” en als we dan tekenen “Dat het nog niet goed genoeg is”, "Dat het niet mooi genoeg is”, “Dat je het nog niet goed kunt…” Dat die van een ander mooier of beter is en dat jij dat nooit zal kunnen”
Je innerlijke criticus kun je stil krijgen en ontkrachten maar hij komt helaas soms terug en dat is nou precies op het moment als we voorbij het vertrouwde gaan...de vertrouwde situatie waarin het ons lukt hem stil te krijgen....maar bij het uit-je-comfortzone moment dan kan hij hoppa ineens weer opduiken. Hij begint soms bijvoorbaat al hard te roepen als hij ook maar bemerkt dat je uit je comfort-zone wilt gaan......daarom gaan we daar ook niet zo graag naar toe, blijven we liever bij het oude vertrouwde 😋 want we houden eigenlijk helmaal niet van die kritische gast die dan zo hard lelijke dingen gaat lopen roepen!
Mijn advent-mandala..
Er kwam een leuke uitdaging voorbij…een randenmandala tekenen, voor advent. Elke dag een stukje, net als elke dag een chocolaatje uit mogen pakken en opeten..maar dan door elke dag een stukje mandala te tekenen.
Whaah...buiten mijn comfortzone dus, iets doen wat ik nog nooit eerder gedaan hebt..en ja hoor wie komt daar dan weer aan de zij-lijn roepen?
Ja hoor....ook bij mij 😉
De eerste 2 randjes ging het nog wel….riep het een beetje…ik wil verder, ik wil doorgaan, ik wil in beweging…de derde rand riep heel hard…ik wil niet belemmerd worden, maar mijn eigen pad gaan…de vierde rand was eentje met rechte lijnen…mannelijke energie…dat riep nog meer protest op…Ik wil niet tekenen met mannelijke energie!
En ohh daarbij gaf ik de op zich staande randen ook nog veel te veel energie…
En daarmee zette ik mij helemaal vast…ik voelde het gebeuren
1. ik vond de mandala totaal niet mooi,
2. ik had er helemaal geen plezier in…ik zag het ontstaan…en toen…
Toen ging ik naar het stemmetje luisteren..
Wat zegt mijn innerlijke criticus tegen me?
Is dat zo?
kan ik niet alleen maar 1 rand tekenen?
word ik belemmerd?
mag ik niet “mijn ding doen?”
zet deze manier mij vast?…
..............en dan komen de trucjes van “the Work” me weer van pas: ”turn-it-around” en begon ik net het tegenovergestelde tegen mezelf te zeggen..
>Ik kan elke dag maar 1 rand tekenen (als ik dit werkelijk wil),
>Ik word niet belemmerd (ik belemmer mezelf),
>Dit zet me niet vast…..(dat doe ik zelf..…door mijn gedachten)
..............en toen kon ik weer om mezelf lachen en kreeg het met vrouwelijke spiralen…en liefde volle hartjes…en lachende gezichtjes in eens een wending…en gingen de randen open…en bubbelen en werd less is more en mocht het…
..............En mocht ik ook nog een nieuwe mandala van mezelf maken 😊 omdat ik mijn les had geleerd…zonder de innerlijke criticus…en mocht het ZIJN…en dus werd deze heel anders…
Wat vertelt jouw mandala stemmetje..
Vaak zijn we er ons helemaal niet zo van bewust van dat murmelende stemmetje…ideaal is het natuurlijk als we het helemaal uit kunnen zetten😀 maar we zijn mensen, hier op aarde gezet om te leren van de lessen van het leven om van daaruit te kunnen groeien…tot onze werkelijke potentie....die prachtige bloementuin...
Dus dat stemmetje wil ons altijd iets leren…over onszelf…niet om het voor waar aan te nemen maar te ontdekken wat erachter schuil zit…het stemmetje was als een soort bescherming weet je nog? wat probeert het te beschermen?
Bewustwording is je eerste stap..
Dus probeer je er eens bewust van te zijn…Ik roep altijd bewustwording is je eerste stap...als je je bewust word van iets.... dan zie je het en kun je het gaan erkennen.
Het stemmetje zit vaak op de grens van het bewuste en onderbewuste..hij is daar al zo lang aan het zeuren dat we niet werkelijk naar hem luisteren maar wel naar hem handelen...en denken dat "we zo zijn", "dat het bij ons hoort"...
Maar wat zegt het precies? en geloof je dat?
Het ideale antwoord is natuurlijk 'Nee' maar dit te geven als wenselijk antwoord is makkelijk maar daar leren we niets van…
Geloof jij alles wat je tegen jezelf zegt?
Als je het stemmetje gelooft... hoe komt dat dan? omdat het stemmetje dit al jaren zegt? wanneer is dat dan begonnen…omdat iemand dat vroeger wellicht tegen je zei? wat probeert het te vergeten/verbergen...
Stel je vragen eens in de vorm van Hoe-wie-wat-waar-en-waarom.....net als kinderen altijd doen...
Blijf jezelf vragen, maar wel met een flinke dosis liefde, een potje heerlijke humor en een kinderlijk eerlijke open blik...en vertrouwen
Rustig vragen en dan wachten.. totdat…ineens dat licht aan gaat…dat Aha moment…het moment dat het inzicht komt…je het juiste antwoord hebt gevonden...want dat zit gewoon in je...
en je er vervolgens van kunt bevrijden…waarbij je die lach omhoog voelt borrelen...heerlijk! 😀
Oefening baart kunst…
Dat is met alles zo…dat weten we allemaal...we konden niet lezen of schrijven...en nu wel.
Dat hebben we geleerd..dat vergde oefening, geduld en herhaling..
We kunnen ook niet ineens verwachten de meest mooie ingewikkelde kunstige mandala te maken…dat snappen we ook, dus hoeft dat ook niet, je mag hierin ook groeien..
Voor luisteren naar en het ontkrachten van dat 'stemmetjes meneertje'; je innerlijke criticus dus ook…hoe meer je dat doet…hoe beter je er in wordt....
Want die innerlijke stem blijft roepen totdat jij luistert en stilstaat..
en daar zit dan die groei.... om te komen tot bloei....van die prachtige bloementuin 😉
Vind je wat ik schrijf, herkenbaar/leerzaam/leuk of gezellig?
Laat het me dan weten en klik hieronder op het hartje,
krijg je van mij nu al hier een ❤️tje terug 😊
Of je kunt me volgen op Facebook of Instagram: Mandala-synchroniciteit
Ohhh ik vind het onwijs leuk als je mijn blog hieronder deelt met andere mandala liefhebbers of een berichtje achterlaat 😘