top of page
Sonja Jacobi

De stilte van je mandala


Wat is de charme van het tekenen van een mandala? waarom doen zoveel mensen het en wat is de aantrekkingskracht? Wat is er nu zo heerlijk aan het tekenen, het creëren en het zien ontstaan van de mandala? Naast dat het een reflectie is van je innerlijke zelf, je onderbewuste, brengt het doen je in een soort van trance, een soort rust en een ontspanning, je vergeet totaal de tijd en heel de omgeving om je heen.

Ik noem het de stilte van de mandala.

Het oog van de orkaan

De rust en stilte van de mandala vergelijk ik graag met het oog van een orkaan.

Het dagelijkse leven met al zijn willekeurig-waaiende indrukken, rond-blazende emoties, waar je soms tegenin moet duwen, die soms je van je voeten blaast en soms vernietiging en destructie in de wereld veroorzaakt.

Ze is als een storm.

Maar in het oog van de storm is plotselinge rust, vredigheid en een prachtige serene, soms irreële en kalme stilte.

Op dat moment is niets belangrijk meer, staat het leven even stil, ben je in het hier en nu. Concentratie, een stil wordend hoofd en soms woorden of zinnen die spontaan binnen komen ploppen.

Blijven steken in de storm-

Je dagelijkse realiteit, je opborrelende emoties op dingen die je mee maakt, die zorgen voor de wind en de onrust. Je kunt je daar niet geheel aan onttrekken maar het kost wel veel energie en het is heel prettig als je daar even uit kunt komen.

Als je daar een balans in kunt vinden....je een manier hebt om je uit deze stormwinden te halen en je naar dat oog van de storm te brengen....van een druk moment naar een rustig moment.

Het mooiste is, als dat iets leuks is, zoals mandala tekenen...zodat je naar dat oog word toegetrokken…

Graancirkelmandala
Als je niet de juiste keuzes maakt…

Als je aan de rand van een orkaan blijft steken, blijf je overspoeld door de indrukken en emoties van het leven; blijf je steken in je comfort-zone en kom je niet bij jezelf.

Als je het oog, de rust, de stilte niet kunt vinden, blijft je in de storm totdat de energie om in die storm overeind te blijven staan, op raakt. Je raakt als het ware opgebrand en wordt daar ziek van…ook letterlijk; een burn-out of een vervelende of chronische ziekte.

Eigenlijk is dat een teken, een signaal…je moet weg uit de storm, je niet meer laten meeblazen, weg uit die comfort-zone, uit het bekende, vertrouwde patroon, waar je in terecht bent gekomen door de omstandigheden...door patronen....niet echt bewust..

Je moet naar dat oog, naar die stilte…naar de lessen die in jezelf zitten, voor je groei.

De energie van de storm

En als je het eenmaal gevonden hebt is het heerlijk je daarin terug te trekken…

Als je je vervolgens weer in de storm begeeft is hij niet meer zo negatief en overweldigend want de storm kan je ook energie geven, je in beweging houden, je vooruit duwen en voortstuwen…tenminste als het jouw storm is... die je leidt naar je bestemming...

Maar voorkomen is beter dan..

Als het niet jouw storm is...maar je eigenlijk 'geleefd' word door de storm...weggerukt, weggeblazen bij je bestemming dan zet het universum je, als dat hem geen moeite meer kost en je niet meer terug kunt vechten 😉 door die ziekte, door die burnout...

Je hopla in het oog...en dan moet je gaan luisteren....naar de stilte...

Beter is het om dat voor te zijn...daarvoor is die mandala zo'n heilzaam ding..

In Balans

Er hoort een balans te zijn, je leeft nou eenmaal dit leven en we hoeven zeker niet direct allemaal het klooster in om stil te worden...

Je leven, de storm heeft je ook veel te vertellen, dat is leren in de praktijk....de lessen van het leven....spiegels van je groei en die komen mooi naar boven tijdens het tekenen.

Want...

We zijn de connectie met de balans soms kwijt....zijn de lessen geen lessen meer maar obstakels, grote donderwolken die boven je blijven hangen.

We mogen van onszelf niet meer ‘lekker even niets doen’, rondlummelen, oh nee.. tijd is kostbaar en moet dus goed besteed worden maar hoe meer we ons daarop richten hoe sneller de tijd voorbij vliegt en ons door de handen glipt en hoe minder we er van hebben.

Timemanagement

Het meest geweldige woord vind ik ‘timemanagement’ dat suggereert namelijk dat we controle kunnen hebben over tijd. Net als we controle willen hebben over alle dingen in ons leven. Het grappig is dat als hier goed over na denkt dit maar een illusie is…we denken dat we controle hebben maar hebben dit helemaal niet.

Ga maar eens na…

loopt je planning altijd volgens je planning? bij mij niet, want er lopen op deze bol allemaal mensen rond met een planning en als die planningen elkaar kruisen ......juist......dan gooien ze elkaars planning in de war…

Tijd is als een wild dier, dat moet je niet op willen sluiten en willen beheersen, controleren maar daar moet je van genieten in zijn eigen originele habitat: het tijd-ruimte-continuüm😜

Je perceptie van tijd

Het vervelendste is als je denkt ergens geen tijd voor te hebben…

Ik doe mee met een meditatie-challenge van Ophrah Winfrey en Deepak Chopra met als titel “Making every moment matter” daarin werd ik gevraagd om in mijn logboek te noteren wat voor mij positieve inzichten zijn voor tijd.

Als je namelijk heel de dag roept 'ik kom tijd tekort', 'Mijn tijd vliegt voorbij', 'Ik weet niet waar ik de tijd vandaan moet halen' wordt dat je perceptie.

Wees een Madhatter..

In de film Alice in wonderland 2: Through The Looking Glass zit een leuk fragmentje over tijd.. (de man in het zwart...is Tijd)

neem even de tijd om dit te bekijken 😉

Dus hoe meer je roept 'ik heb geen tijd'…hoe meer dit waarheid voor je wordt…je moet het dus omdraaien, er mee spelen zoals de March Hare, de Dormmouse en de Madhatter doen en daar positieve affirmaties van maken…

De mijne zijn:

Ik heb alle Tijd van de wereld

Tijd is er alTijd

Voor alles wat ik wil kan ik Tijd maken

Wat is jouw perceptie van tijd? heb je overvloed of kom je tekort...

Tijd maken voor de stilte van je mandala

De storm laat dingen bij je langs komen maar gelukkig ook weer aan je voorbij gaan…Alles heeft een begin en een eind.

We vergeten vaak dat alle ervaringen tijdelijke prikkels zijn, je leert ervan en kunt met extra kennis weer verder…

Een mandala is oneindig, heeft alleen een midden en een rand; een binnen en een buiten…

Dat zegt iets over ons zelf…

Wij zijn oneindig….hebben een kern en een buitenrand…een hart en een verstand. Dat verstand is als de storm: die raast en kwettert de hele dag of wat de boeddhisten noemen: the monkey-mind.

Het vraagt de hele tijd om aandacht, maakt ons onzeker, ontevreden, ongelukkig, wil onze aandacht naar het verleden richten, waar we niets meer aan kunnen veranderen of naar de toekomst en je druk laten maken over alles wat er 'mogelijk-zou-kunnen-gaan-gebeuren-maar-vooral-misgaan'.

Laten kwetteren..

Met het tekenen van een mandala, wat werkt als een soort meditatie, kun je dit verstand op een gemakkelijke en leuke manier stil krijgen. Het kwettert vaak nog wel maar een beetje morrelend op de achtergrond, ietwat mopperend, omdat je niet naar hem luistert 😉 maar dat is niet erg. Een uit-knop heeft het helaas niet... maar een reguleerbare-volumeknop wel en jij bepaald hoe hard die staat.

In de stilte kom je terug bij je bron…

dat ben jij in al je puurheid, zonder ego, zonder gedachten,

zonder verlangens, zonder beperkingen…

Hoe weet je nu dat je hart spreekt

Het hart is de kern, de stem, je bron, die je vindt in de stilte van je mandala,

die spreekt zelden...

Ze spreekt namelijk alleen als het zinvol is..

Het hart laat je vooral voelen

Maar het kan ook wel degelijk spreken

Bij het mandala tekenen en bij het mediteren merk ik dat mijn hart soms spreekt. Hoe ik dat dan weet? De woorden komen ook binnen als woorden of zinnen maar er is een duidelijk verschil:

--Als je verstand spreekt is dat vol twijfel, vol oordeel, vol onzekerheid, vol vastgeroeste overtuigingen. Je verstand/ego is je 'innerlijke criticus'.

--Als het hart spreekt is dit vol overtuiging, vol waarheid, vol zekerheid, vol wijsheid. Je hart is je 'innerlijke wijsheid'

Weten dat het klopt..

Als je hart je wat vertelt... weet je intuïtief dat dit klopt 😉

Wat het hart zegt dat voelt altijd goed en vaak ervaar je het als 'iets dat je altijd al wist' maar nu pas beseft.

Het hart maakt het onderbewuste, bewust... als je het de kans geeft om te spreken en je hier naar luistert. Dat kan allemaal in de stilte van je mandala

De inzichten die het hart je vertelt werken met name verhelderend maar vooral ook heel vaak bevrijdend…

72 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page