Mijn broer, een vriendin, een nichtje, wijlen mijn schoonvader hebben allemaal iets gemeen. Ze hebben allemaal de pelgrimsroute: Camiño de Santiago gelopen.
Iets wat ook nog op mijn bucket-list staat….niet het doel, de aankomst in Santiago de Compostella heeft mijn interesse, maar de reis en het tegenkomen van jezelf op zo’n tocht vol uitdagingen. Het is mijn tijd nog niet en ik weet niet wanneer wel... maar iets komt wanneer het nodig is…
Nog meer routes
Als ik weet dat iemand de route loopt en daar dingen over post dan loop ik in gedachten met ze mee, het heeft iets, alsof ik dan zelf ook een beetje meeloop. Mijn broer volgde recent nog de Kumano Kodo in Japan, ook een pelgrimsroute….oh, wat was ik stiekem een beetje jaloers, het lopen van zo’n route en dan nog in zo’n bijzonder land…
Ik heb wat met Japan en tekende niet voor niets een Japanse Mandala toen Azië een thema was..
Niet veel te doen..
Ik heb geen klagen hoor, ga regelmatig mee met mijn man als hij op zakenreis is en kom daar ook op nieuwe terreinen…
Een paar weken terug waren we in Traar…een klein dorpje in de buurt van Krefelt.
Er is daar niet veel te doen hoor!’ waarschuwde mijn man. Maar ik stelde hem gerust en vertelde dat ik me wel zou vermaken.
Gelijk
Hij had gelijk, het was maar een piepklein dorpje met een aantal leuke oude historische woningen maar je mocht er niet het terrein op….genieten op afstand dus. Maar ik zag er wel een prachtige groene specht op een van de huizen…
En toen ik het dorp uitliep kwam ik op een mooie wandelroute langs een wateruitloop van de Rijn en daarna in een bos en een park.
Het weer hielp mee want er stond een prachtig zonnetje en kwam ondertussen mensen tegen die ik vriendelijk groette maar die me wel een beetje raar aankeken.
Mijn eerste stop was een bankje in de zon, uitkijkend op een prachtige stoere reiger op een paal in het water….genietend van de warmte dacht aan alles waar ik op dat moment dankbaar voor was.. verzonk in een meditatie....en kwam ik bij mijn 'goddelijke stilte'
Zo vervolgde mijn weg
Ik vervolgde mijn weg in stilte en toen ik verderop een man tegenkwam, groette hij mij met de woorden....„Gruss Got“
Ah! daar kwam mijn grote glimlach…dat groeten had ik bij mijn meditatie al gedaan 😉….
Maar het verklaarde waarom de mensen hier raar keken als ik ze begroette met ‘Gutemorgen’ Het is maar net wat je gewend bent...
Avonturen
Zo beleef je op zo’n kleine wandelroute ook al je kleine wandel avonturen…
Je ziet leuke dingen, dieren, paddestoelen, veren en insecten..
Heel zo’n wandeltocht, waarbij je eigenlijk geen echt doel hebt…een beetje loopt te overdenken is heerlijk om te doen, heel meditatief en krijg je net als tijdens het tekenen…leuke inzichten…
Een Duitse Pelgrim?
Op de terugweg ga ik even langs een supermarkt om iets te eten te halen, restaurantjes onderweg zijn niet open, dus dan maar zo..…Ik zoek vervolgens een plekje om te lunchen maar mijn oog word nog getrokken naar een etalage…er staat een wandelstok, een paar uitgelopen schoenen met modder er nog aan, een rugzak….
Ik kan niet ontdekken wat voor ‘winkel’ dit is maar het is voor mij duidelijk van iemand die de Camiño gelopen heeft…
Mijn eigen Pelgrimage
Dus terwijl ik lunch volg ik mijn broer op zijn route…en geniet ik mee van zijn avonturen….zijn pelgrimage. We hebben regelmatig contact en voelen ons ondanks de afstand verbonden.
En terwijl ik op mijn bankje zit…besef ik dat al mijn kleine uitstapjes ook een soort pelgrimstochtjes zijn…alle mandala’s eigenlijk ook…het is het 'jezelf tegenkomen', terugkomen bij jezelf, zonder doel, zonder werkelijke bestemming…en onderweg de mooiste dingen ervaren en beleven…dingen los mogen laten en nieuwe inzichten krijgen…
Mijn Mandala
Zo loop ik toch af en toe aan tegen het feit dat er altijd wel iets niet in het ritme loopt, heb ik wel een mandala maar geen blog of andersom heb ik wel een blog maar nog geen mandala....maar ik heb wel een mandala, gisteravond mocht hij nog groeien.....maar nog niet af...maar wat is af...
Ik beweer net dat mandala tekenen ook een kleine pelgrimage is...je bent ergens op route...op de route....het gaat niet om de eindbestemming maar om de belevenissen onderweg...die deel ik in mijn blog...dus hier ook nog een pelgrims mandala...nog onderweg....
meer in het blog van volgende week..