Mijn vorige blogs gingen over hoe verschillend we zijn, dat we niet alleen uitwendig, qua uiterlijk maar ook inwendig, ons innerlijk heel anders is.....we maken allemaal in het leven dezelfde reis maar omdat we eigen keuzes maken toch een eigen uniek avontuur.
We vormen allemaal puzzelstukjes, er zijn geen goede of foute...en zijn allemaal nodig en vormen (als we elkaar allemaal accepteren zoals we zijn) samen een geheel.....we are one...
En het zou toch niet zo zijn dat synchroniciteit niet verweven is met mij en het schrijven van mijn blogs..
Terwijl mijn vorige blogs gevormd werden....energie in woorden omgezet werden....
Daarna scrollend op Facebook.....Viel mijn blik op een veelkleurige tekening....en om mijn mond vormde zich een mooie glimlach...
Een vriendin postte daarbij het onderstaande verhaal....super resonerend en prachtig aansluitend op mijn blog en te mooi om niet te delen...
De bron is onbekend...de tekening...tja die was van een 'onbekende' kunstenares 😉
Wit licht...
Een Oosterse, wijze leermeester ging eens met zeven leerlingen een ochtendwandeling maken, terwijl de dauw nog over het land lag.
Na enige tijd brak de zon door en de dauwdruppels schitterden dat het een lieve lust was!
Bij een grote dauwdruppel liet de oude meester halt houden.
Hij schaarde zijn leerlingen zodanig rondom de druppel dat de zon erop bleef schijnen
en vroeg hen welke kleur de druppel had.
"Rood," zei de eerste.
"Oranje," zei de tweede.
"Geel," zei de derde.
"Groen," zei de vierde.
"Blauw," zei de vijfde.
"Paars," zei de zesde.
"Violet," zei de zevende...
Ze stonden verbaasd over de verschillen en omdat ze allemaal zeker waren van de kleur die de druppel had, ontstond er bijna ruzie.
Toen liet de oude meester hen enige keren van plaats wisselen. En heel langzaam drong het tot hen door dat, ondanks de verschillen in hun waarneming, ze toch allemaal de waarheid hadden gesproken.
Nadat er zo enige tijd verstreken was, liet de oude meester hen weer hun oorspronkelijke plek innemen.
Maar omdat intussen de zon gedraaid was, kaatsten er weer heel andere kleuren terug
vanaf de grote dauwdruppel.
En de meester sprak:
"Hoe u de waarheid ziet, hangt af van de plaats en de tijd die u in het leven inneemt,
zoals u daarnet een deel van het licht hebt gezien en dat voor de waarheid aanzag...
Laat uw medemensen in volle vrijheid hun eigen weg bewandelen, hun eigen plaats innemen
en hun eigen deel van het licht waarnemen. U heeft allemaal waarheden nodig, want alle tezamen vormen zij het werkelijke spectrum als geheel; de volle waarheid...
Tot u zelf een van de groten bent geworden en de zeven kleuren als één kunt waarnemen, zal ieder afhankelijk van zijn situatie een ander standpunt innemen en de waarheid op een andere manier zien... Wees daarom niet alleen tolerant, want dat is slechts het dulden van andermans mening, maar wees zelfs blij dat er andere meningen zijn.
Zolang u zelf nog niet het volle licht kunt zien, heeft u uw medemens als medeleerling nodig om de volle waarheid te leren kennen.
Tekst: onbekende bron.
