Vorige keer schreef ik over het scheppingsproces van je mandala. Het scheppen en creëren en wat je daarbij tegenkomt en of je je daardoor tegen laat houden of niet. Tijdens een prayer-meditatie van de I am academie kreeg ik een prachtig AHA moment.
We willen toch allemaal die perfecte mandala maken maar dat lukt eigenlijk nooit!
Wat wel lukt, elke keer weer, is de volmaakte mandala te maken...
Volmaaktheid vs perfectie
Wat is volmaaktheid? Je kent me inmiddels ik vind het leuk om eerst even op te zoeken wat het internet erover beweerd, in de prayer komt aan de orde dat volmaaktheid en perfectie niet hetzelfde zijn, een concept waar ik me in kan vinden...niets is immers perfect?
Maar goed wat zegt Wikipedia?
Volmaaktheid of perfectie is een filosofisch concept, dat betekent dat een bepaald wezen een bepaalde eigenschap in de hoogste mate bezit, of dat een bepaald wezen alle eigenschappen bezit. Ook kan het betekenen, dat een bepaald wezen alle bestaande eigenschappen in de hoogste mate bezit.
Toch gelijk?
Ah, dit gegeven schaart ze dus wel onder 1 noemer, alhoewel, het is een filosofisch concept dus voor mij: een niet vaststaand gegeven maar iets wat het overdenken waard is. Filosofie is een woord uit het Oudgrieks en betekent oorspronkelijk dus eenvoudig: "liefde voor wijsheid". Als je je gaat verdiepen in de filosofie dan kom je er niet meer uit wat dit concept eigenlijk is 🤪...voor mij is 1 ding zeker...het is een veranderend en meebewegend concept omdat denkbeelden ook kunnen veranderen.
De uitleg gaat verder met:
Dit concept wordt vaak gebruikt in filosofische of theologische contexten. 'God' is volgens sommige filosofen en theologen bijvoorbeeld een volmaakt wezen. Een ander concept is voldoen aan de maatstaven waarvoor het gemaakt werd. Bijvoorbeeld een stoel is volmaakt indien men er op kan zitten, m.a.w. hij heeft 3 of meer poten.
Wat wij maken is dus..
Laten we eens kijken naar de mandala vanuit het eerste concept: Als een God een volmaakt wezen is.... en wij zijn een schepping van die God...'hij' schiep de mens toch? dan zijn wij toch ook volmaakt/perfect? en dus.... wat wij maken ook!
Het probleem met het concept volmaakt is dat er dan in onze menselijke beleving ook een dualiteit-tegenhanger moet zijn: 'onvolmaakt' en op een of andere manier duwen we ons vaak naar die kant.
Waarom maken we..
Laten we dan eens kijken naar het andere concept: "voldoen aan de maatstaven waarvoor het gemaakt is"
Dat is een mooie want dan is de mandala dit altijd! De mandala is een afspiegeling van je innerlijke wereld en dat is wat het is...een moment opname, je innerlijke wereld gevangen in tijd...dat is van jou, voor jou en door jou......volmaakt dus...
Het is een schepping, een creatie, ontstaan uit een behoefte en die behoefte is vervuld of vervult zich met het maken ervan...
Surfen op brainwaves
Als ik zelf naar de 2 concepten kijk, doe ik dat niet met mijn hoofd, mijn mind, maar met mijn gevoel. Ik ga je even meevoeren op mijn brainwaves.
Perfectie voelt voor mij als: er mogen geen fouten in zitten, je streeft er dus altijd naar om een foutloze mandala te maken...maar is dat de bedoeling van het maken van de mandala?
Wat vind jij? werk jij vanuit dat concept?
On-mogelijk
Iedereen die mandala tekent weet dat dat onmogelijk is: Heb jij wel eens een foutloze, perfecte mandala gemaakt? Ik niet...
Dan voel ik meer voor het concept; Volmaakt. Dat voelt voor mij als: Precies zijn zoals het zijn moet zijn! en dat is mèt foutjes, mèt correcties èn onvolmaaktheden!
Het mogen zijn
Ik las een berichtje van een lieve mooie dame die beschreef hoe ze mandala's maakte op hout. Eerst maakt ze een ontwerp, die ze weer overbrengt op het hout om vervolgens dit weer te gaan branden in het hout. Ze maakt de mandala dus 3x vertelt ze. Een leuke om over te 'filosoferen'. Ik denk dat ze dit proces zo volgt om 'er zeker van te zijn' een foutloze mandala te krijgen als eindresultaat, maar is het juist niet meer risico als je 3x dezelfde mandala maakt? dat je dan 3x kans hebt op het maken van een missertje? 😉
De 5% erfenis..
Als je kijk naar de 'missertjes' in je mandala is dat vaak minder dan 5% van de 100% toch?
En als iemand anders naar je mandala kijkt, die niet weet hoe je pad is gelopen, valt die 5% weg in die 95% m.a.w de onvolmaaktheden vallen weg tegen de schoonheid van de rest, toch? Pas als iemand er echt naar gaat zoeken of dat je iemand erop wijst zal de 5% zichtbaar worden. Maar wij zijn van jongs af aan getraind en juist op die "5% fouten" gewezen ipv gewezen op wat er allemaal wel goed, mooi en prachtig is aan de rest.
Dat mogen we dus loslaten als we mandala tekenen, en gaan kijken naar de prachtige 95%!
Is het jou opgevallen?
Zo plaats ik ook een mandala die nog niet af is, had jij dat al gezien? gevoeld?
Nog niet af, maar al wel volmaakt, volmaakt omdat het voldoet aan de maatstaven waarvoor ik het maak, namelijk een plaatsje bij een blog wat af is maar waar nog mandala versiering aan ontbreekt.🤪
Al doende leren..
Er is geen goed en er is geen fout, je pad is jouw pad en het mag er zijn.
Wat je wel mag doen is je afvragen of je ook een eindje naast je pad durft te lopen of zelfs eens een andere kant op durft te gaan. Het is een kwestie van vallen en opstaan, af en toe uit je comfort-zone stappen en al doende leren en daar is de mandala een perfect en volmaakt medium voor!
Het mag! Het is namelijk een volmaakt proces!
