's Middags rustig met een kopje thee aan de keuken/tekentafel. Laptop open en proberen een leuk blog eruit te tikken en als die klaar is verder met mijn mandala. Taptap, het blijft een vreselijke creepy ervaring maar onze oudste kat weet je op je bovenarm te tikken alsof je door een mens op je schouder wordt getikt. Ze staat bij de stoel omhoog, 1 pootje op de zitting en de ander tapt op je schouder en ze kijkt je vervolgens verwachtingsvol aan.
Je weet dan al...einde rustig middagje met een kopje thee aan de keukentafel achter je laptopje....zucht...want wat wil ze?
Schone tanden
Ze is gedecideerd vandaag en loopt direct naar de keukenkast waar de katten snoepjes zijn. poezemadam heeft nú wèl behoefte aan haar 'tandenpoets-snoepje' waar ze, ondanks roepen, ritselen en zwaaien met het zakje, vanmorgen niet voor uit haar mandje wilde komen. Die krijgt ze want ze begint op leeftijd te komen en begint wat last van 'tandsteen' te krijgen volgens de dierenarts. Nog niet ernstig maar toch! Na het oppeuzelen van haar snoepjes kruip ik weer achter mijn theetje en laptop en de dan mezelf beloofde mandalatekentijd.
Wel luisteren hè
Taptap, hè? schrik!, daar is ze weer hoor, terwijl ik over mijn schouder kijk, zie ik opnieuw die verwachtingsvolle poezenblik in haar oogjes. Als ze in haar middagelijkse schoudertap ritueel zit, kunt je hier maar beter naar luisteren want ze wil je iets vertellen en ze zal niet ophouden met tikjes geven op je schouder totdat je haar ingewikkelde signaleringssysteem begrepen hebt.
Wat gaat het zijn?
Dit keer gaat het in sneltreinvaart naar de voorkamer, er zijn dan 3 opties: naar de garage, om een dagelijks spinnetje te verschalken, zich te verstoppen voor onze andere dondersteen of ander bedreigende geluiden zoals stofzuigers en vrachtwagens. Ofwel naar buiten de tuin in via de tuindeur voor het doen van haar behoefte of haar jachtinstincten uit te leven. Soms is het volledig onduidelijk wat ze eigenlijk wil en blijft op diverse plekken dralen...zucht...
Oeps!
Maar nee, ze blijft hangen bij de kattenbak, vrolijk haar staartje in de lucht en kopjes gevend aan de brocante hutkoffer waar het 'kattentoilet' in huist sinds Parijs, waarna ze me beminnelijk en verwachtingsvol aankijkt. Oei, vergeten de kattenbak te verschonen? Mijn dagelijkse: Mannen de deur uit, kattenbak verschonen, ontbijtje nuttigen routine is sinds het 'thuiswerken' danig uit de war geschopt en ik moet bekennen....ze heeft soms gelijk me hiervoor op mijn vingers te tikken: wegens verzaken van de kattenmoederlijke plicht!...zo ook vandaag, de bakken zijn nodig aan een opfrisbeurtje toe. 💩😱
Je snapt het wel hè
Terwijl ik me stort op het opgraven van geklonterde plasjes en poepjes; Het zijn nette dames, in de ene bak komen de plasjes en in de andere de poepjes met vice versa wel eens een vergissinkje. Bedenk ik me, dat het me enige tijd heeft geduurd voordat ik begreep dat dit is wat ze me al enige tijd duidelijk probeerde te maken. Het is een vasthoudende tante, ze neemt je niet zomaar mee op stap door de kamer, ze heeft je dan echt wat te vertellen en stopt niet voordat je het doorhebt. Maar nu ik dit weet zijn de taptap momenten minder frustrerend geworden, voor mij dan....manlief weigert mee te werken aan dit laatste taken pakket en daar blijft ze dus tappen als ik er niet ben 😂
Vogeltjes, vliegen en vlinders
Ze is dan toe aan een uitstapje naar buiten, ze heeft mij naar tevredenheid, aan het scheppen gezet en dan kan zij ondertussen wel even de vogeltjes, vliegen en vlinders gaan vangen. Ze is een heerlijke 'buitenkat' genietend van al het 'levende' in de tuin. Maar nog voordat ik klaar ben, nou zeg! staat ze verschrikt weer aan het raam te 'krabben' om weer binnen te komen...bij het openen van de tuindeur hoor ik het al. Tegenwoordig vallen haar buitenspeeluurtje samen met die van de buurkinderen en daar heeft onze kattenmadam het niet zo op staan, de hooggillende geluiden worden niet gewaardeerd door haar gevoelige poezenoortjes.
Koninklijk voor het raam
Ze is weer veilig binnen en ik wijd me weer aan mijn taak als meester-opperschepper van de kattenbakken. Als ik even later klaar ben om weer plaats te nemen bij mijn theetje en laptop aan de keukentafel, zit ze genoegelijk voor het raam van de keuken naar buiten te staren. Zo, ik denk dat ik nu weer heb voldaan aan de behoeftes van Harige-majesteit en kan nu rustig verder met mijn blog...zonder gestoord te worden door een taptap van een poezen-pootje....
Begrijpelijk
Het blog is een andere dan anders maar ik heb mezelf nog wat mandala tekentijd belooft...ongestoord door een gedecideerd poezen-pootje en ik schrijf en teken nou eenmaal graag intuïtief...daar hebben jullie vast allemaal wel begrip voor....😉
