Hoe is jouw reactie op een vlek? of een verkeerde doorgetrokken lijn, een vliegjes smeur omdat je hem van je papier af wilde vegen, de koffiespetter, de 'de inkt was nog niet droog' veegvlek, de ik-blaas-gum-weg-spuug/zever/flieber-vlek, de met de verkeerde-kleur-verder-gegaan-debacle? Wat dacht je van de chocoladevlek, het stukgegumde papier, de-uitgegumde-potloodlijnen-die-door je-kleurwerk-heenkomen-als-witte-lijnen en andere mandala ongemakken?
Je reactie
We hebben deze bovenstaande ongemakken allemaal wel eens meegemaakt of ervaren, misschien heb jij er zelfs nog meer.. die onverwachte, waar-je-niet-op-rekende mandala frustraties. Die kom je ook niet maar 1 keer tegen maar komen vaker op je papier.... En wat doe je dan, raakt je gefrustreerd, wordt je boos, stop je met tekenen, prop, gooi of vernietig je je mandala?
Je evolutie
Naast hoé je reageert op bovenstaande ongemakken....luk het je ook daar ook met een observerend oog naar kijken? Is je reactie elke keer hetzelfde of afhankelijk van je stemming? of veranderd je stemming naar de tijd en je ervaring...of misschien is het zo dat hoe vaker het je overkomt hoe gemakkelijker je ermee omgaat? gewoon omdat je weet dat dit gewoon erbij hoort.
Kansberekening
Mijn man klaagde in het begin van ons huwelijk als er een keer een rode sok in de witte was terecht was gekomen, met als resultaat dat de witte was niet meer wit maar roze was. Hij mopperde dan dat hij dat nòòit had!...nee duh! Als ik degene ben die in ons huishouden de was doe, dan heb ik toch ook de meeste kans dat het mij een keer overkomt, toch?
(Mijn reactie was dan ook altijd: "Als jij denkt dat je het beter kunt doe jij dan?" Gek genoeg ben ik altijd degene gebleven die de was doet... eveneens heeft hij nooit meer geklaagd, haha 😉)
Tandpastavlekken
Dus de kans dat je een van de bovengenoemde tekendebacles overkomt als je tekent is groter als je veel en vaak tekent, dan als je nooit een mandala tekening gemaakt hebt toch? Het hoort bij het tekenen, net als wel eens een keer tandpasta vlekken op je shirt als je elke dag van je leven je tanden poetst. Of spierpijn hebt na een ochtend intensief sporten...au! Risico van het vak\leven toch?
Niet zo streng
Bij de yoga leren we, als het je niet lukt om in een houding (asana) te komen of dat je het niet lang vol kunt houden, met liefde en een glimlach naar jezelf te kijken. Niet zo streng voor jezelf zijn en als iets niet lukt dan met een glimlach naar jezelf kijken..
Lukt het deze keer niet dan wellicht een volgende keer wel!
Humor erin..
Dit zou de techniek ook moeten zijn bij het mandala tekenen, als je een foutje, vlekje of onverwachte uitdaging krijgt er met liefde en met een milde glimlach ernaar kijken.
Trouwens ergens de humor van in zien in plaats boos worden is een zeer krachtige eigenschap vind ik altijd.
Het voordeel van een nadeel
"Elk nadeel heb zijn voordeel" leerde Johan Cruijf ons al, als je uit je nadeel het voordeel weet te vissen zit je altijd goed, humor helpt je daarbij enorm. Ik geef toe het vergt wel oefening om te kunnen lachten en het humorvolle te kunnen zien van tegenslag maar oefening baart kunst. Het voordeel is vooral door om jezelf kunnen lachen in een lastige situatie zorgt ervoor dat je niet blijft hangen in een negatieve emotie.
Soapseries..
In de periode dat soapseries 'in' waren om te kijken, besefte ik dat die series een constante stroom aan 'drama' creëerden. Het drama werd in stand gehouden door er "iets van te vinden" en hoe meer mensen ergens iets van vinden....hoe groter het drama. Roddelen werkt op een zelfde manier, je vind dan iets van een ander (zijn issue) en maakt juist door 'er iets van te vinden' en dit te delen met anderen die er op hun beurt ook weer 'iets van vinden' het drama groter....
Uit het drama stappen
Door jezelf in de rol van observator te plaatsen, kun je jezelf buiten het drama plaatsen en de situatie te relativeren. Je mooie is: Je hoeft er dan niet meer 'iets van te vinden" het is enorm fijn jezelf die kalmte te gunnen. Als je eenmaal door hebt dat: "het probleem van vandaag volgend jaar niet belangrijk meer is" bespaar je jezelf heel wat 'drama'. Het drama is de verwezenlijking van de dualiteit, zonder 'tegenstellingen' is er geen drama namelijk...
De observator
Dus wees eens lief voor jezelf en je mandala, als je een van de uitdagingen van hierboven treft, geef jezelf eens de rol van observator, wat gebeurt er en hoe reageer je hier op? Wat gebeurt er als je de situatie niet de kans geeft een drama te worden...Het is best wel moeilijk hè, dat komt omdat ons ego, het zonnevlecht chakra, dat zo van drama houd en een echte dramaqueen is 😉
Kruinchakra-mandala
Hoe meer het je lukt om uit het drama van je mandala en dus gecentreerd, in het midden en in je kern aanwezig weet te blijven:
De heerlijke rustgevende tekenervaring van het mandala tekenen....hoe beter je connectie met je kruin-chakra is.
Wanneer je bewustzijn steeds naar dit stilte-punt terugkeert, je "het drama' of de vereenzelviging met dualiteit achterwege laat, hoe kalmer en zachtmoediger en vreugdevoller je je voelt.
Ataraxia
Griekse filosofen noemden deze staat van zijn: Ataraxia: onverstoorbaarheid. Het gaat dan om een onverstoorbare staat van zijn die zich kenmerkt door vrijheid van zorgen en een berustende bedaardheid. Niet makkelijk uit balans te krijgen...Het was hun definitie van de staat van verlichting. De energieën die je het meest uit dat centrum halen zijn 'angst' en 'oordelend zijn'. Zodra je deze 2 energieën geleidelijk kunt gaan loslaten word je steeds rustiger van binnen. Je ervaart dat ook als een nieuw bewustzijn.... een andere realiteit.
Openen van...
Door je mandala, de yoga en het leven (de menselijke ervaring) met een glimlach te benaderen open je steeds meer je Kruinchakra of Sahasrara. Dit chakra heeft te maken met het hoger bewustzijn. Een geopende zevende chakra zou een gevoel van diepe vrede en harmonie veroorzaken, voorbij de dualiteit, wat dan weer leidt tot ervaringen van totaal geluk en verbinding met een werkelijkheid die voorbij het denken ligt.
Tijd..
Het loslaten van de dagelijkse drama en dualiteits-bewustzijnstoestand, kost tijd. Het doorgronden en loslaten van alle lagen van angst en onwetendheid in jezelf is een geleidelijk proces. Maar wanneer je werkelijk besluit dit pad in te slaan zul je langzaam aan maar zeker afstand kunnen nemen van het 'spel van dualiteit' of het drama zoals ik het noem. Eigenlijk heb je al geproefd aan toestand, door het mandala tekenen...en daarom is het zo verslavend en doe je het ook zo graag.....met een glimlach voor je mandala...
